Narratieve Exposure Therapie bij het Sinai Centrum
Het Sinai Centrum biedt bewezen effectieve behandelingen voor Trauma gerelateerde stoornissen. Een voorbeeld hiervan is Narratieve Exposure Therapie:
Narratieve Exposure Therapie (NET) is een kortdurende wekelijkse therapie van 10-15 sessies gedurende ongeveer drie maanden. Na de intensieve fase volgt een nazorg fase van 3 gesprekken met een maandelijkse frequentie . NET is specifiek ontworpen voor de behandeling van (complexe) posttraumatische stress stoornis (PTSS) ten gevolge van meervoudige traumatiserende gebeurtenissen (bijvoorbeeld bij vluchtelingen, militairen of getroffenen van vroegkinderlijk seksueel misbruik).
Bij NET staat het levensverhaal van de cliënt centraal. In de behandeling wordt na uitgebreide psycho-educatie een levenslijn gelegd, waarbij de mooie en goede gebeurtenissen of periodes in het leven van de cliënt door een bloem worden gesymboliseerd, en de traumatische gebeurtenissen of periodes door een steen. Daarna worden de gebeurtenissen chronologisch gereconstrueerd en doorgewerkt, waarbij imaginaire / narratieve exposure plaatsvindt en de gebeurtenissen in hun context worden besproken.
Het weer verbinden van de trauma-herinneringen en de context-herinneringen zorgt voor integratie van de trauma-herinneringen in het biografisch geheugen. Van iedere bijeenkomst wordt een verslag opgesteld, dat als document aan het einde van de therapie wordt overhandigd. Hierdoor biedt NET ook de functie van een getuigenis, hetgeen de cliënt helpt betekenis te geven aan wat hij of zij heeft meegemaakt. Deze getuigenis kan ook leiden tot (meer) erkenning en begrip in de omgeving van de cliënt.
Een gevalsbeschrijving:
De 45 jarige Iraaks- Koerdische man heer Z was verwezen door de huisarts vanwege ernstige PTSS klachten. Z dronk overmatig, had depressieve klachten en had o.a. veel last van herbelevingen en nachtmerries over oorlogs- en geweldssituaties in zijn land van herkomst. In Irak was hij zowel slachtoffer van oorlogsgeweld alsook dader omdat hij een hoge functie in het leger had.
Na een aantal stabiliserende gesprekken waarin Z leerde zijn alcoholgebruik te controleren en zijn depressieve klachten verminderden door medicatie en het verbeteren van zijn levensstijl kon de NET behandeling In de eerste zitting legde Z zijn levenslijn neer en erlangs diverse bloemen (b) en 9 grote stenen (s). In chronologische volgorde noemde hij: zijn geboorte (b), zijn vroege jeugd met zijn moeder (b), de eerste schooldag op zijn 5e jaar (b), het slaan van zijn moeder door vader (s), zijn schoolvriend (b) het auto-ongeluk op zijn 15e (s), het halen van zijn diploma op de militaire academie (b), de aanvallen van de geallieerden op Basra waar hij veel doden heeft gezien (s), het terugvluchten naar de hoofdstad en naar Koerdistan(s), aanvallen van Saddam Hussein op de burgerbevolking (s), vluchten naar Iran(s), een baan als sport trainer op een school (b), vluchten naar Nederland, (s) asielprocedure in NL (s) en zijn eigen woning in Amsterdam (b), het overlijden van zijn beste vriend in Koerdistan (s).
In negen zittingen werden de “bloemen” kort en de “stenen” uitgebreid besproken en werd Z geholpen om de emoties die passen bij de ervaringen te voelen en te verwoorden en leerde Z de (doods-) angsten die hij had gehad in enige mate te ervaren en te verdragen en werd Z gaandeweg minder bang (en vermijdend) om moeilijke situaties uit zijn levensgeschiedenis te bespreken. Z leerde dat “praten over vroeger” zeker pijnlijk is en de gevoelens een aantal dagen aanhielden, maar dat er dan ook weer een vorm van rust ontstond en de herinnering aan de pijnlijke gebeurtenis naar de achtergrond raakte. Tevens ontdekte hij dat, met name, zijn familierelaties en het studeren een positieve kracht in zijn leven betekende waar hij tot op de dag van vandaag veel vreugde aan ontleent.
Van elke zitting werd een verslag gemaakt en voorgelezen in de volgende zitting. Aan het einde van de) intensieve fase mocht Z het hele verslag doorlezen waarna hij een gedrukt exemplaar mee kreeg.
In de maandelijkse na gesprekken verwoorde Z steeds dat het beter met hem ging en zijn trauma-gerelateerde klachten naar de achtergrond waren gegaan. Hij zei: “alsof ik verhuisd ben vanuit een donker huis wat ik gewend was naar een ander, veel lichter huis en nu pas merk hoe fijn het is om in een licht huis te leven”. We konden de behandeling goed afsluiten.
Hans Stolk,
SPV Sinai Centrum